تو رفته بودی ولی زندگی باز در جریان مانده بود رنگ موی صورتم باز سفید مانده بود   می دانم مرگ آمده بود اما هنوز دل گرفتار مانده بود   با اینکه دل به کسی نسپرده بودی اما چند باری دل برایت مرده بود   آن زمان که عاشقانه به خود می خندیدم می دیدم نصف شب مانده شادی بر روی لب حالا که می خندم چشمانی میبینم که  تا سحر مانده گریان   تو رفتی و دلت باز شاد بود منکه مانده بودم ماندنی چرا مانده بود آن آدمی که باز پشیمان بود ؟   میدانم وقت رفتن لبانت باز خندان بود مروارید چشم هایت باز شاداب بود   اما انگار نمی دانی شکسته تنی در این غم ها نمی دانی مانده غمی در این چشم ها   برگرد که دل می ترسد از این تنهایی ها برگرد که دل نمی خندد به این مسخره بازی ها   #جلال_ژاله برگرد که دل نمی خندد به این مسخره بازی ها --------------
فیلی ام بی اراده که می ترسد از ابر و ستاره
می افتد بر زمین بی عاج های جاودانه

 
خاطره های مرداب و رنگ مهتاب شبانه یادم می اندازد مرگ فیل ها را شرافتمندانه   عیب ندارد که ندارد آدمی شرافت که فیل ها را شبانه می کشند
عاج ها را زیر نور تاریک ماه به دوش می کشیدند
  بی شرف ها، عاج فیل ها را می ند آدمیان گرسنه، جواز شرافت می فروختند
 
یک روز فیل ها کنار یکدیگر می میرند انتقام خود را از آدمیان به آرامی می گیرند     #جلال_ژاله
#فیلی_که_می_ترسد_از_ماه_و_ستاره
 

                                                                                                           محمد جلال ژاله شاعر و نویسنده کورد


Sadullah Nasiri
تو رفته بودی ولی زندگی باز در جریان مانده بود رنگ موی صورتم باز سفید مانده بود   می دانم مرگ آمده بود اما هنوز دل گرفتار مانده بود   با اینکه دل به کسی نسپرده بودی اما چند باری دل برایت مرده بود   آن زمان که عاشقانه به خود می خندیدم می دیدم نصف شب مانده شادی بر روی لب حالا که می خندم چشمانی میبینم که  تا سحر مانده گریان   تو رفتی و دلت باز شاد بود منکه مانده بودم ماندنی چرا مانده بود آن آدمی که باز پشیمان بود ؟   میدانم وقت رفتن لبانت باز خندان بود مروارید چشم هایت باز شاداب بود   اما انگار نمی دانی شکسته تنی در این غم ها نمی دانی مانده غمی در این چشم ها   برگرد که دل می ترسد از این تنهایی ها برگرد که دل نمی خندد به این مسخره بازی ها   #جلال_ژاله برگرد که دل نمی خندد به این مسخره بازی ها --------------
فیلی ام بی اراده که می ترسد از ابر و ستاره
می افتد بر زمین بی عاج های جاودانه

 
خاطره های مرداب و رنگ مهتاب شبانه یادم می اندازد مرگ فیل ها را شرافتمندانه   عیب ندارد که ندارد آدمی شرافت که فیل ها را شبانه می کشند
عاج ها را زیر نور تاریک ماه به دوش می کشیدند
  بی شرف ها، عاج فیل ها را می ند آدمیان گرسنه، جواز شرافت می فروختند
 
یک روز فیل ها کنار یکدیگر می میرند انتقام خود را از آدمیان به آرامی می گیرند     #جلال_ژاله
#فیلی_که_می_ترسد_از_ماه_و_ستاره
 

                                                                                                           محمد جلال ژاله شاعر و نویسنده کورد


Sadullah Nasiri

تبلیغات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

zelesevom جوکستان xSiege buy ایمان به مسیح خداوند نمایندگی گچ مشهد کلیک نیوز::زناشویی،علمی،پزشکی،سرگرمی،روانشناسی helen77 دانلود نرم افزار بازی,آموزش,گرافیک...با گپ بوک